Maki poep en risk appetite

Wat de poep van ringstaartmaki’s kan leren over risk appetite? Heel veel. Michiel Bouwman, director Risk management bij ITDS, legt het uit.

Afgelopen zondag was ik bezig om met een emmertje sop de schoenzolen van mijn zoontjes schoon te maken. Poep! Volgens mij gebeurt dat iedere ouder wel een paar keer. Maar goed, het was niet zomaar poep, het was poep van Maki’s. Om precies te zijn, Ringstaartmaki’s afkomstig uit Madagaskar. We waren naar de dierentuin in Amersfoort gegaan, en daar lopen de Maki’s vrij rond op hun eigen eiland waar je gewoon tussen kunt lopen. Uiterst vriendelijke en komische beestjes, dus pret is altijd gegarandeerd. We komen heel vaak in die (geweldige) dierentuin en ook nu weer stonden de Maki’s nummer 1 op de “must see” lijst. Het was nu wel de eerste keer dat Maki’s ons een souvenir meegaven.

Noem het beroepsdeformatie, maar tijdens het schoonmaken kwam de vraag naar boven: hoe heeft dit kunnen gebeuren en wat is mijn risk appetite eigenlijk ten aanzien van Maki poep onder de schoenzolen? Eigenlijk niet eens zo’n heel rare vraag. Tja, vaak genoeg zie ik risk appetite verklaringen bij bedrijven in de zin van “we zijn avers voor risico’s op het gebied van enz. enz.” zonder echt duidelijke overwegingen. Moest ik dan ook maar avers zijn wat dat dan ook moge betekenen? Risk appetite nul en poep (althans: die van Maki’s) onder de schoenen 100% uitsluiten? Dan moeten we niet meer naar de Maki’s gaan, terwijl ze op nummer 1 staan. Nee, geen optie. Wat dan wel? Mijn zoontjes behoeden voor het stappen in de Maki poep en daarmee het risico in ieder geval heel laag houden? Tja, ik zie me al achter ze aan lopen en ze bij iedere stap behoeden voor een misstap. Ook niet te doen, het spontane is helemaal weg en hoe moet ik ze allemaal in de gaten houden? Het Maki eiland eerst verkennen dan? Ziet u het al voor zich?

Toen ik klaar was met het schoonmaken, bedacht ik me dat dit eigenlijk pas de eerste keer was terwijl we al echt heel vaak bij de Maki’s zijn geweest. Ik besloot dat mijn risk appetite heel hoog was omdat de kosten voor het herstel (het vervelende klusje van het schoonmaken) niet opwegen tegen de beperkingen (een hoop gedoe) die de beheersmaatregelen met zich mee brengen. Zoals ondernemen inhoudt dat je risico’s moet nemen, betekent een bezoek aan de Maki’s dan ook maar het risico bewust lopen. De Maki’s staan op 1 en blijven dat ook.

Michiel Bouwman is Directeur Risk Management bij ITDS en heeft jarenlange ervaring bij verzekeraars met grote business- en IT verandertrajecten en in het bijzonder risicomanagement vraagstukken zoals de ORSA, risk appetite, data governance en in het inrichten van Solvency II. Hij combineert in die trajecten en vraagstukken altijd een inhoudelijke rol en een bestuurlijke rol van programma manager.